محمد نوریزاد فتنهگری که مدتی است نفاق درونی خود را علنی کرده است در مصاحبه با سایت های ضد انقلاب به موضوع اعدام منافقین در سال شصت و هفت پرداخته و آنرا لکه ننگی!! بر پیشانی نظام دانسته است. محمد نوریزاد زاده 19 آذر 1331 در روستایی در شهرستان شهریار کارگردان، فیلمنامهنویس و روزنامهنگار ایرانی است. نوری زاد از نویسندگان سابق روزنامه کیهان و تا پیش از فتنه سال 1388 از پرشورترین نویسندگان ارزشی بود و مخالف سرسخت جریان نفاق و اصلاحطلبان بود.
نوری زاد سال 62 بعد از آشنایی از طریق ساخت برنامه تلویزیونی جهاد در بشاگرد، برای مجری گری در برنامه روایت فتح دعوت شد و با هفته ای یک جلسه دو ساعته با شهید سید مرتضی آوینی همکاریش را آغاز کرد و بعد از چند ماه همکاری، اصرار کرد برنامه سریال داستانی "همه با همه" را بسازد و لیکن شهید آوینی به شدت مخالفت کرد ولی وی و برخی از دوستانش با بودجه جهاد کار خودشان را کردند و پس از تولید هم، برنامه غیر قابل پخش تشخیص داده شد و همه آن پولها عملاً به دور ریخته شد!
حضرت علی (علیه السلام ) فرمودند: جاهل را نمیبینی مگر در افراط یا تفریط
محمد نوری زاد که بعد از انتخابات 88 به همراه مهدی خزعلی به عنوان مخالفین نظام دست به انتشار مطالبی زدند، این روزها گویا تاریخ مصرف شان تمام شده است.نوری زاد که تصور می کرد با نامه نگاری به رهبر انقلاب می تواند خودش را بزرگ کرده و اعتباری برای خودش جمع و جور کند، آن قدر در مطالب خود، آسمان و ریسمان بافی کرد که این روزها حتی اندک طرفداران باقیمانده خودش را هم از دست داده است.
نوریزاد از فعالین سابق مطبوعاتی جریان فتنه با انتشار یک فیلم کوتاه رقص در وبسایت شخصی خود، مراجع تقلید را به دیدن این فیلم موهن دعوت کرد!
وی در ادامه با ادبیاتی هتاکانه مینویسد: من از همه مراجع تقلیدمان که با فتاوا و تحکمهای اسلامی خود حتماً در این اندوهسازی بزرگ و ملی نقشی حتمی و محوری داشته و دارند، تقاضا میکنم به این فیلم و موسیقی دلنشینش توجه کنند.
محمد نوریزاد پس از انتخابات سال 88 به نامهنویسی گسترده روی آورد ، وی به علت نگارش نامههای متعدد توهین آمیز خطاب به مسئولان نظام چندین بار دستگیر شده که هر بار با گذشت و توصیه مقامات ارشد نظام پس از مدتی آزاد شده است.
وی در ادامه ارتباط خود با منافقین را با فحاشی به مراجع اعظام تقلید و مسئولین نظام اینچنین علنی میکند: «من معتقدم کشتار خاموش سال شصت و هفت لکه ننگی است نه تنها بر پیشانی حاکمان ما، که بر پیشانی تک تک مراجع تقلید و مسئولان و دستگاه قضایی و نمایندگان مجلس ما الی الابد. آنانی که بخاطر یک لقمه اعتبار، در برابر وقوع این حادثهی خونین سکوت کردند و نام ما را در ردیف هیتلرها و چنگیزها جای دادند.»